Strona o wojnach XX Wieku :: Przegląd tematu

Gość · Wysłany: Sobota 20:58, 29 Mar 2008 Temat postu:

to by było fajnie Razz

Ale Niemcom dużo ludzi nie zostało 2 tysiące żołnierzy to jest bardzo mało .

Gość · Wysłany: Sobota 20:40, 29 Mar 2008 Temat postu:

Ruscy w Berlinie pokazali w 100% jak bardzo dbają o życie ludzi. Najpierw ,,geniusz" Żukow karze 140 reflektorów lotniczych włączyć żeby oślepić Niemców. Problem polega w tym, że karze to zrobić po kanonadzie artylerii, światło odbija się od dymu i pyłu i oślepia Rosjan. A sam Berlin? Operacja trwała trochę ponad 2 tygodnie a straty sięgnęły ponad 250 tys. ludzi. Zostaje pytanie... a gdyby oblężenie Berlina trwałoby tyle samo co Powstanie Warszawskie?

Toldo · Wysłany: Sobota 20:33, 29 Mar 2008 Temat postu:

A ile mu pozostało?

A i dywizja wtedy nie miała więcej jak 2 tys. żołnierzy.

Gość · Wysłany: Sobota 20:20, 29 Mar 2008 Temat postu:

Wcalenie nie takie resztki. Choć do dziś nie jestem przekonany czym kierował się dowódca 9 Armii odsyłając 2 dywizje pancerne pod Wiedeń...

Gość · Wysłany: Sobota 13:21, 29 Mar 2008 Temat postu:

Berlin już miał wtedy przesrane ... resztka armii niemieckiej tego miasta broniła , zostało zrujnowane nalotami dywanowymi , część armii niemieckiej skapitulowała a Hitler popełnił samobójstwo .

Gość · Wysłany: Środa 14:26, 26 Gru 2007 Temat postu:

To był na szczęście wielki cios dla III Rzeszy.

Gość

Berlin - stolica Rzeszy bronił się zaciekle, choć nie z takim męstwem, jak chociażby sowiecki Stalingrad. Faktem jest, że Niemcy nie mogli wystawić aż tylu obrońców do obrony Berlina, jak Stalin, gdy niemieckie dywizje pancerne stanęły u wrót Stalingradu. Zdobycie stolicy państwa Hitlera wydawało się więc być jedynie kwestią czasu. Kwestią, która winna być rozwiązana jeszcze w kwietniu 1945 roku, czas pokazał jak dramatyczne były losy niepokonanego niegdyś Wehrmachtu.
16 kwietnia ruszyła ofensywa radziecka na Berlin, załamała się linia obrony na Odrze, przełamana została również obrona na Nysie Łużyckiej, którą szturmowała armia 1 Frontu Ukraińskiego. W forsowaniu niemieckich umocnień brało również Wojsko Polskie, walczące razem z Rosjanami. Już 21 kwietnia został przełamany wewnętrzny obwód obrony Berlina, choć nie bez trudu. Rozpoczęły się walki we wschodniej części miasta. 22 kwietnia ruszyła kolejna ofensywa żołnierzy Związku Radzieckiego, to wtedy linie obrony Berlina zostały osiągnięte. 24 kwietnia armie Żukowa i Koniewa połączyły się na południe od Berlina. Szczelny pierścień okalający Berlin zacieśniał się coraz bardziej. Stalin wstrzymuje natarcie, uważając, iż zaszczyt zdobycia stolicy III Rzeszy powinien przypaść w udziale armii Żukowa. 25 kwietnia Amerykanie i armia rosyjska spotkali się w Torgau nad Łabą. Nie doszło tam do starć, jak przewidywał Hitler, lecz do serdecznej wymiany zdań i uścisków. Od tej pory Niemcy zostały podzielone na dwa fronty. Cały czas w bunkrze w Kancelarii Rzeszy przebywał Adolf Hitler, który odmówił prośbie współpracowników, aby przebić się z zagrożonego rejonu. Martin Bormann podpowiedział mu takie rozwiązanie. 26 kwietnia generał Ritter von Greim zostaje wezwany do siedziby fuhrera i mianowany dowódcą Luftwaffe, zastępując tym samym Hermana Goeringa. Dzień później Wenck uderza i przełamuje rosyjskie umocnienia w Poczdamie, jak mala znaczące były to sukcesy pokazały kolejne dni. 28 kwietnia pierwsi snajperzy radzieccy dostają się na Plac Poczdamski. 29 kwietnia Hitler bierze ślub z Evą Braun, Rosjanie znajdują się już przy Weidendammer Brucke i zajmują Tiergarten. 30 kwietnia około godziny 12:00 generał Weidling stwierdza, że Rosjanie wdarli się do tunelu metra przy Veosstrasse, są już tylko 100 metrów od Kancelarii Rzeszy. O 15:30 Hitler i Eva Braun popełniają samobójstwo, ich zwłoki zostały spalone. 2 maja żołnierze Pierwszej Dywizji Wojska Polskiego zatykają polską flagę nad Bramą Brandenburską. Skończyła się II wojna światowa w Europie.