Strona o wojnach XX Wieku

Gość

Kampania francuska 1940 (niem. Fall Gelb), inaczej zwana Bitwą o Francję — była niemiecką inwazją na Francję, Belgię, Holandię i Luksemburg. Rozpoczęta 10 maja 1940 roku, kończyła tym samym dziwną wojnę. Niemcom skutecznie udało się realizować ideę Blitzkriegu, dzięki czemu Francja skapitulowała 22 czerwca. Dwa dni później podpisała pokój z Włochami, które włączyły się do wojny 10 czerwca. Dla państw Osi, kampania zakończyła się ogromnym sukcesem.

17 i 18 lutego, w trakcie rozmów Hitlera z gen. von Mansteinem, feldmarsz. von Brauchitschem oraz dowódcą sztabu generalnego Halderem nakreślono ogólną koncepcję niemieckiego uderzenia. Według niej pierwsze uderzenie, bez wypowiedzenia wojny, miało skierować się na zachowujące neutralność Belgię, Holandię i Luksemburg. Ofensywą planowano objąć tereny od Morza Północnego aż do południowych krańców Luksemburga.

Niemcy podzielili swoje wojska na trzy części. Największe siły (Grupa Armii „A”, dowodzona przez gen. płk. von Rundstedta i położona na środku linii fronu) miały uderzać poprzez Ardeny w stronę Sedanu i na północny zachód, w kierunku kanału La Manche. Zadaniem dywizji pancernych było – po przebyciu drogi Mozy – zaatakowanie od tyłu broniących się Francuzów. Na północy natarcie miała prowadzić Grupa Armii „B” (dowodzona przez gen. płk, von Bocka), z zamiarem podbicia Holandii i Belgii oraz związania walką spieszących z pomocą Belgom aliantów. Wysunięta najbardziej na południe, stacjonująca naprzeciw Linii Maginota Grupa Armii „C” (dowódca gen. płk von Leeb), składała się wyłącznie z jednostek piechoty, jej zadanie polegało na związaniu w pierwszej fazie natarcia jak największej liczby obrońców.

Na froncie zachodnim Niemcy rzucili do ataku 118 dywizji piechoty, 10 dywizji pancernych, 6 dywizji zmotoryzowanych i jedną powietrzno-desantową. Na pozycjach wyjściowych znajdowało się niemal 2600 czołgów oraz ponad 3800 samolotów.

Alianci przeciwstawili napastnikom niespełna 2400 samolotów i prawie 3400 czołgów, a także 119 dywizji piechoty, 11 dywizji pancernych i 7 zmotoryzowanych.

Francuzi za najważniejsze zadanie swojej armii uznali obronę Linii Maginota, będącej — według nich — gwarantem powstrzymania niemieckiego ataku. Zgodnie z przyjętymi założeniami w pobliżu fortyfikacji skoncentrowali główne siły: 2 i 3 Grupę Armii, dowodzone przez gen. Prételata i Bessona. Rozmieszczona na północy 1 Grupa Armii miała wyruszyć naprzeciw Niemcom na teren Belgii, a także bronić północnego przedłużenia Linii Maginota. Wojska francuskie wspierało 9 dywizji brytyjskich, wchodzących w skład Korpusu Ekspedycyjnego. Ich dowódcą był gen. lord Gort. Francuscy sztabowcy spodziewali się, że Niemcy powtórzą manewr z I wojny światowej i główny ciężar ofensywy skierują na terytorium Belgii po to, by zyskać możliwość
ataku z północy i zachodu. Zgodnie z tymi rachubami Belgia miała bronić się wystarczająco długo, by dać wojskom francuskim czas na przegrupowanie. W trakcie walk okazało się, że przewidywania Francuzów były zdecydowanie zbyt optymistyczne.

10 czerwca do walki włączyli się Włosi, wypowiadając wojnę Wielkiej Brytanii i Francji. O ile ich lądowe uderzenie nie było zbyt groźne (zostało zatrzymane w Alpach), o tyle flota włoska stanowiła poważną przeszkodę w kontaktach Francji z jej afrykańskimi koloniami, siły powietrzne zaś atakowały brytyjskie stanowiska w Adenie. Premier Reynaud rozważał, w przypadku klęski na rdzennym terytorium Francji, prowadzenie dalszej wojny z jej posiadłości zamorskich. Z kolei Churchill zabiegał, by Francuzi nie poddawali swojej floty, gdyż następnym celem hitlerowskiej ekspansji mogła stać się Wielka Brytania. Francuski premier, w obliczu dramatycznej sytuacji kraju, po poddaniu stolicy, widząc, że resztki armii znajdują się w kotle między granicą szwajcarską a rejonem Saary, 16 czerwca podał się do dymisji. Jego następca, marszałek Petain, już dzień po rezygnacji Reynauda wygłosił przemówienie radiowe: „Ze ściśniętym sercem oświadczam wam, że należy podjąć próbę przerwania walki. Zwróciłem się tej nocy do przeciwnika z prośba, aby, jeśli jest na to przygotowany, podjął, razem ze mną, jak żołnierz z żołnierzem po honorowej walce, próbę znalezienia sposobu położenia kresu działaniom wojennym”. Nieliczne oddziały francuskie próbowały jeszcze stawiać opór, jednak doświadczenie premiera, bohatera wojennego z czasów poprzedniej wojny, do reszty zniszczyło morale żołnierzy. W sobotę 22 czerwca 1940 roku, o godzinie 18:50 gen. płk Keitel reprezentujący stronę niemiecką i gen. Huntziger w imieniu Francji podpisali porozumienie o zawieszeniu borni. Ceremonia odbywa się w tym samym wagonie kolejowym, w którym zakończono działania wojenne I wojny światowej. W wyniku podpisanego układu część Francji znalazła się pod okupacją niemiecką – mowa o obszarze na północ i zachód od linii Genewa – Dôle – Tours – Mont de Marsan, aż do granicy z Hiszpanią. Pozostała część Francji była – teoretycznie – wolna, mogła posiadać armię liczącą do 100 tys. ludzi. Dodatkowo strona niemiecka zobowiązała rząd francuski do zabezpieczenia i rozbrojenia floty, zapewniając jednocześnie, że nie zostanie ona wcielona do marynarki niemieckiej. Rząd francuski przeniósł się do Vichy. Dwa dni później kapitulujący Francuzi podpisali podobny układ z Włochami. W niewoli znalazło się 2 mln żołnierzy, Niemcy zdobyli ekwipunek mogący wyposażyć 55 dywizji. Kampania zachodnia, prowadzona nieporównanie większymi siłami, trwała zaledwie kilka dni dłużej niż polska wojna obronna.

Toldo

normalne francuskie dupy. de Gaulle coś robił ale Petain odrazu się poddał.

Gość

fracuzi mieli przestarzalo armie posiadali duzo ft-17 ktore był nie skuteczne slaby pancerz , slaba dzialo, bardzo wolny .przestarzala taktyka fracuzkich generalow

Toldo

właśnie wrócili się do...koni

Gość

my też mieliśmy konie tyle że lepsze :twisted:

Toldo

zmutowane

Gość

nie no nie przesadzaj ale były dobre

Gość

"Francuscy sztabowcy spodziewali się, że Niemcy powtórzą manewr z I wojny światowej i główny ciężar ofensywy skierują na terytorium Belgii po to, by zyskać możliwość
ataku z północy i zachodu. Zgodnie z tymi rachubami Belgia miała bronić się wystarczająco długo, by dać wojskom francuskim czas na przegrupowanie. W trakcie walk okazało się, że przewidywania Francuzów były zdecydowanie zbyt optymistyczne."
Chciałbym jako ciekawostke dopowiedzieć dlaczego tak szybko Belgia została rozgromiona i czemu pokładano w niej spore nadzieje otuż mówiąc nie fachowo francuzi poczuli sie dosc bezpiecznie z tej strony i od granicy z belgia nei spodziewali sie w zadnym sposób ataku niemiec sam rządz Belgijski nie wierzył że Hitler skieruje swoje wojska na neutralne państwo a jeżeli by tak zrobił nie miały by szans przedrzec sie przezpas potęznych umocnień jakie tworzyły twierdze w Lież Namur i Elebemal Hitler znalazł jednak sposób przeprowadzenia swojich wojsk przez belgie zamiast rozbijac armie o te umocnienia albo wielodniowo bombardowac , grupa komandosów opanowala twierdze i umozliwila przejscie armi przez belgie i zaatakowanie armi francuskich am gdzie sie najmniej spodziewala .czysty Blitzkrieg

Gość

Co ciekawe to właśnie Hitler spostrzegł że na Eben Emael można wylądować szybowcami. Czytałem przebieg tej akcji. Najciekawsze jest to, że w pierwszym rzucie Niemcy mieli na uzbrojeniu jedynie... pistolety.

Gość

heh chcialbym dopowiedziec ze francuziki za pózno sie skapli8 jak wazna byla bitwa pod sedanem na granicy belgijsko francuskiej pozwolilo to zaatakowac i rozbic najslabiej broniona strefe francuska i otwarcie dostepu do kanalu la manche oraz otoczenia armi francuskiej ich naczelny dowódca Gemlain sie wymawia a jak pisze nie wiem zaczol zwlalac wine na generałów i ich wrecz losowo usunwac ;p nawet zastapienie go jakims generalem wego nie pole3pszylo ich sytauacji , mieli tyle samo czolgów co niemcy tylko ze lepsze ale sie psily i walczyly bez ladu i skaladu gdy niemcy mieli wszystkei dzialania 1940 zaplanowane i dzialali szybko zdecydowanie i poteznie a wszystko zaczelo sie 10 maja od ataku na holandie;d

Gość

Ja i tak bardzo cenie Francuzów po wojnie nam pomogli jak po pierwszej tak po drugiej po pierwszej wojnie dostaliśmy czołgi od nich Czołg

oraz niewiele samolotów ale zawsze coś.Po drugiej pomogli tak jak mogli i do teraz nas pomagają.

Gość

Francuzi bali się walczyć według mnie było to zachowanie nie godne słowa żołnierz

Gość

oni próbowali zmyc swoja hanbe posiwecajac sie w walkach na plw apenińskim;d heh

Gość