Strona o wojnach XX Wieku

Toldo

Alexander Loehr urodził się 20 maja 1885 roku w rumuńskim mieście Turnu-Severin. Dość późno jak na całkowicie oddaną armii osobę, bo dopiero w wieku 21 lat wstąpił do wojska. Po czterech latach służby w piechocie armii Cesarstwa Austro-Węgierskiego, w roku 1910 rozpoczął naukę w wiedeńskiej szkole wojskowej. Po jej ukończeniu w roku 1913 skierowany został do Sztabu Generalnego.Całą pierwszą wojnę światową Loehr przesiedział w sztabie. Od 1916 roku pracował w Departamencie Sił Powietrznych Sztabu Generalnego, co miało istotny wpływ na jego późniejszą karierę lotniczą.
Po wojnie wstąpił do armii nowoutworzonej Republiki Austriackiej, gdzie powierzono mu kwestie austriackiej obrony powietrznej oraz sprawy ochrony lotniczej ludności cywilnej. W 1921 roku awansowany został do rangi podpułkownika, siedem lat później mianowano go pułkownikiem i jednocześnie szefem Wydziału Sił Powietrznych Ministerstwa Wojny. W roku 1934 zostaje dowódcą Austriackich Sił Powietrznych, którą to funkcję sprawuje aż do Anschlussu mającego miejsce w roku 1938. Po wydarzeniu tym przyjęty zostaje do Wehrmachtu i otrzymawszy awans na generała porucznika od 15 marca poczyna sprawować urząd dowódcy Luftwaffe w Austrii. W marcu 1939 roku promowany zostaje do rangi generała lotnictwa i otrzymuje dowodzenia nad 4. Flotą Powietrzną niemieckiego lotnictwa.

Na czele swej floty bierze udział w kampanii wrześniowej, podczas której za zadanie miał zapełnić wsparcie lotnicze maszerującej z Dolnego Śląska i Słowacji Grupie Armii "Południe". Za swe zasługi w tej kampanii odznaczony został Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 4. Flotą Powietrzną dowodził również podczas kampanii na Bałkanach w roku 1941, po której zakończeniu promowany został do rangi generała pułkownika. W maju tegoż roku, podczas ataku na wyspę Kretę pełnił rolę głównodowodzącego całą operacją.Podczas operacji "Barbarossa" ponownie współdziałał z Grupą Armii "Południe", zapewniając jej wsparcie lotnicze dowodząc swą 4. Luftflotte podczas natarcia na Ukrainę. Drugiego lipca 1942 roku opuścił Luftwaffe, jako że przeniesiony został, na stanowisko dowódcy, do 12. Armii stacjonującej na Bałkanach. Przez pierwsze dziewięć dni pełnił rolę dowódcy polowego armii, jednak 11 lipca zmieniono go na dowódcę sztabu tej jednostki. Na stanowisku tym pozostał aż do końca roku. Z początkiem 1943 (1 stycznia) mianowany został głównodowodzącym obszarem operacyjnym "Południowy-Wschód" i jednocześnie objął stanowisko szefa sztabu stacjonującej w Grecji i Jugosławii Grupy Armii "E", którą to funkcję piastował aż do zakończenia działań wojennych. W międzyczasie dorobił się Liści Dębowych do swojego Krzyża, które otrzymał w nagrodę za sprawne przeprowadzenie ewakuacji wojsk niemieckich z Grecji do Chorwacji i Węgier.

8 maja Loehr złożył kapitulację swej Grupy Armii przed wojskami Jugosłowiańskimi. Jako że obawiał się Jugosławianów (za swych rządów na terenie ich kraju dopuścił się kilku zbrodni wojennych) uciekł na terytorium okupowane przez Brytyjczyków i oddał się w ich ręce. Ci jednak na powrót wydali go wojskom jugosłowiańskim. Loehr stanął przed sądem wojennym, który skazał go na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok odbył się 16 lutego 1947 roku w Belgradzie.