Strona o wojnach XX Wieku

Toldo

Major Henryk Sucharski

Ur. 12.11.1898 w Gręboszowie . Po ukończeniu dwuletniej szkółki ludowej w rodzinnej wsi i czteroklasowej w Oftinowie, został przyjęty do II Gimnazjum w Tarnowie. Naukę przerwały działania I wojny światowej. Był to okres fascynacji Henryka Piłsudskim i Legionami. Egzamin dojrzałości złożył w Tarnowie w 1917. Następnie został powołany do armii austriackiej i walczył na froncie włoskim. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Gręboszowa, by w 1919 zaciągnąć się do wojska polskiego. Początkowo skierowano go na Śląsk Cieszyński, a następnie na front wschodni w wojnie polsko-radzieckiej. Sucharski za bohaterstwo w tej wojnie otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyż Zasługi.

Pozostał w wojsku i w czasach II Rzeczypospolitej służył w Rembertowie, Czerwonym Borze, Biedrujsku i w Brześciu nad Bugiem. W 1938 skierowano go na Westerplatte - polską placówkę wojskową w Wolnym Mieście Gdańsk. Szczególnie wsławił się właśnie podczas obrony Westerplatte, kiedy to I IX 1939 roku pancernik Schleswig-Holstein rozpoczął ostrzał naszej bazy, jednocześnie rozpoczynając II Wojnę Światową. Mimo, iż nasza baza była przygotowana jedynie do 24. godzinnej obrony, dzięki niezwykłym umiejętnościom strategicznym mjr.Sucharskiego, 182. naszych żołnierzy przez 7 dni (8 IX rozpoczął się atak na Warszawę !!!) stawiało aktywny opór oprócz pancernika, Schelswig--Holstein, pododdziałom szturmowym, batalionowi SS, lotnictwu, formacjom obrony wybrzeża, torpedowcom i innym — razem ok. 3,5 tys. żołnierzy, 65 dział. Mimo ogromnej przewagi przeciwnika Westerplatte broniło się, dopóki żołnierzy nie zaczął nękać głód. Pomoc jednak nie nadchodziła, miała nigdy nie nadejść. Gdy żołnierze byli już wycieńczeni walką, a także bez możliwości obrony z powodu braku amunicji, mjr. Sucharski postanowił skapitulować, mimo że dzięki świetnej taktyce i bohaterstwu ludzi, stracił jedynie 15 podkomendnych. Niestety 50 innych było rannych (zabito 300 Niemców, a 700 ciężko raniono).

Bohaterstwo walczących potwierdził w dniu kapitulacji także niemiecki dowódca gen. Eberhard, który zwracając szablę majorowi Sucharskiemu, uznał w nim honorowego i budzącego respekt przeciwnika. Został internowany - po pobycie w jenieckich Oflagach II B w Chszcznie i II D w Borne Sulinowo, pod koniec wojny przeniesiony wraz z obozem w głąb Rzeszy zostaje oswobodzony przez żołnierzy brytyjskich. Następnie od roku 1945 dowodzi 6. batalionem strzelców w 2. Korpusie Polskim (dowodzonym przez gen.Andersa) we Włoszech. Jego stan zdrowia był zły i po krótkiej chorobie umarł w Neapolu 30 sierpnia 1946. W 1971 roku urna z jego prochami została sprowadzona do Polski i złożona na Westerplatte. Major Henryk Sucharski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.